De rechtbank heeft onlangs de hoogste ontslagvergoeding (billijke vergoeding) ooit toegekend. Een werknemer werd zonder overleg overgeplaatst naar Engeland. Hij ging daarmee niet akkoord. Nadat een ontslagvergunning door het UWV is geweigerd, wendde werkgever zich tot de rechtbank. De rechter oordeelt dat werkgever ernstig verwijtbaar heeft gehandeld en kent de werknemer een vergoeding van maar liefst Euro 628.000 toe. Dit volgt uit de uitspraak van 24 april 2018 van de Rechtbank Noord-Holland.
Feiten
Werknemer is Senior Projectmanager ICT bij een zakelijke reis- en evenementenorganisator. Hij is 59 jaar en werkt al 34 jaar bij het bedrijf. In april 2017 krijgt hij te horen dat besloten is dat zijn werkzaamheden worden overgeplaatst naar Engeland. Hij weigert dat. Vervolgens meldt hij zich ziek. Werkgever dient een ontslagaanvraag in bij het UWV vanwege bedrijfseconomische redenen, te weten werkvermindering en organisatorische veranderingen. Het UWV weigert de ontslagvergunning af te geven. Vervolgens wendt de werkgever zich tot de rechter met het verzoek de arbeidsovereenkomst te ontbinden vanwege bedrijfseconomische redenen en een verstoorde arbeidsverhouding.
Ernstig verwijtbaar handelen door werkgever
De rechter had geen goed woord over voor de manier waarop het bedrijf de werknemer heeft behandeld. Zo kreeg hij na het besluit tot overplaatsing direct geen werk meer. Verder heeft werkgever zich niet ingespannen om de werknemer te begeleiden naar ander werk.
De rechter geeft daarover aan: “Werkgever heeft zich in het geheel niet om werknemer bekommerd. Zelfs niet nadat de bedrijfsarts had geoordeeld dat de werknemer niet meer arbeidsongeschikt was, maar dat werkgever – gelet op de verwachting dat werknemer wederom ziek zal worden indien hij gedwongen zal worden het eigen werk te hervatten – wel adequate begeleiding aan werknemer moet bieden om zich te oriënteren op een nieuw toekomstperspectief. Van enige begeleiding is niet gebleken.”
Werkgever heeft slechts op beëindiging van het dienstverband aangestuurd. De rechter weegt dit mee: “Hieruit volgt naar het oordeel van de rechtbank dat werknemer door werkgever van het ene op het andere moment op een zijspoor is gezet en dat werkgever zich volledig heeft onttrokken aan de op haar als werkgever rustende verplichtingen.
Als toelichting bij de ontslagaanvraag in de UWV-procedure gaf werkgever aan dat zij vanwege efficiencyoverwegingen een bepaald ICT-systeem moest vervangen en omdat de werkzaamheden van de werknemer met name daarop betrekking hadden, zou zijn functie uiteindelijk komen te vervallen. Werkgever moest echter na verweer door werknemer erkennen dat hij een generieke ICT functie vervulde. De rechter is van oordeel “dat de werkgever hiermee een onjuiste voorstelling van zaken heeft gegeven in de UWV-procedure. Werkgever heeft in het adviestraject in het kader van de WOR een vergelijkbare opstelling gekozen. Hiermee heeft werkgever naar het oordeel van de rechter uiterst onzorgvuldig en verwijtbaar jegens werknemer gehandeld.”
De rechter geeft aan dat de handelwijze van werkgever getuigt van ernstig verwijtbaar handelen. Naar het oordeel van de rechter had het, zeker gelet op het bijna 34 jarige dienstverband en het feit dat werknemer altijd goed heeft gefunctioneerd, op de weg van werkgever gelegen om werknemer omtrent de reorganisatie beter te informeren, hoor- en wederhoor te laten plaatsvinden en er zorg voor te dragen dat de werknemer zijn werkzaamheden kon blijven verrichten.
De kantonrechter wijst dan ook een billijke vergoeding toe ter compensatie van het ernstig verwijtbaar handelen van werkgever.
Omvang billijke vergoeding
De billijke vergoeding moet in verhouding staan tot het ernstige verwijt dat werkgever gemaakt wordt. De billijke vergoeding valt zo hoog uit vanwege een aantal factoren. De rechter oordeelt dat de werknemer waarschijnlijk tot aan zijn pensioengerechtigde leeftijd in dienst zou zijn gebleven bij werkgever. De rechter sluit bij het bepalen van de omvang van de billijke vergoeding dan ook aan bij de inkomens- en pensioenschade die werknemer – naar schatting – zal lijden tot aan zijn pensioengerechtigde leeftijd. De man is 59 jaar, dus dan gaat het om nog zo’n 7 jaar inkomen en pensioenopbouw.
De rechter verwacht dat de werknemer niet of moeilijk aan een andere baan zal komen. En niet met een gelijkwaardig salaris. Gelet op zijn leeftijd en eenzijdige werkervaring gaat de rechter ervan uit dat de werknemer na ommekomst van de WW-periode niet meer dan het minimumloon zal verdienen. Het verschil tussen zijn huidige salaris (Euro 6.637,-) en minimumloon is groot. Daarnaast het pensioen dat hij misloopt. Dit resulteert al met al in een hoge billijke vergoeding. De werknemer ontvangt daarnaast een transitievergoeding.
ADVOCAAT IN ALKMAAR
Het team van advocatenkantoor Visie Advocaten in Alkmaar biedt juridische hulp op maat en werkt op de manier die bij u past. Met een frisse blik en proactief. Visie Advocaten richt zich op het ondernemingsrecht, arbeidsrecht, huurrecht en vastgoed, belastingrecht, incasso en beslag, faillissementsrecht, familierecht, erfrecht en contractrecht. Een modern advocatenkantoor met jarenlange ervaring in adviseren en procederen.
Lees ook onze blog: Ontslag bij reorganisatie
Lees ook onze blog: Ontslag op staande voet vanwege privé internetten